To najciekawsza i jedna z najstarszych budowli gotyckich na terenie miasta. Powstała prawdopodobnie około 1300 roku nad rzeką Drwęcą, która wówczas spływała do jeziora dwoma nurtami. Początkowo warownia była drewniano-ziemna i podlegała komturowi dzierzgońskiemu. Nową budowlę obronną wzniesiono w latach 1349–1370 za rządów komtura ostródzkiego Güntera von Hohensteina, który był inspiratorem okazałej budowli zamkowej w Świeciu. Charakterystyczną cechą zamku w Ostródzie jest brak wież. Pod koniec XIV wieku były one rzadkością w budownictwie krzyżackim.
W 1381 roku istniały dwie budowle zamkowe, stara i nowa. Obie zostały spalone przez wojska księcia litewskiego Kiejstuta. Przygotowując się do nowej wojny z Polską Krzyżacy odbudowali zamek w latach 1407-1410 na planie zbliżonym do obecnego. Przez wieki zamek był przebudowywany, rozbudowywany, niszczony (pożar miasta w 1788 roku) i odbudowywany. W czasie II wojny światowej budynek został doszczętnie spalony. Odbudowę rozpoczęto w 1974 roku.
Obecnie mieści się w nim centrum kultury, galeria, biblioteka oraz muzeum. Interesująca jest stała galeria zdjęć dawnej Ostródy, a także obraz autorstwa Marie-Nicolasa Ponce-Camusa „Napoleon użycza łask mieszkańcom Ostródy" i medal „Napoleon w Ostródzie". Jednym z najważniejszych eksponatów jest list napisany własnoręcznie przez francuskiego cesarza. W czasie kampanii 1806-1807 r. Napoleon Bonaparte zatrzymał się tu i z ostródzkiego zamku rządził Europą.
